Ο ένοικος του τίποτα

Το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου γυαλίζει χρυσωμένο σ' ένα πανύψηλο βάθρο. Κάτω σαλεύει σαν κύμα ένα πλήθος ανάκατο: οι απόγονοι του Μοντεζούμα και του Κορτέζ. Οι αποστάσεις, πραγματικές και μεταφορικές, είναι τεράστιες, όπως παντού στην αμερικανική γη. Δυο τρεις ώρες προς βορράν στις ΗΠΑ η τεχνολογία έχει τους δικούς της θεούς και επιβάλλει τις δικές της ανθρωποθυσίες. Ο άνθρωπος όμως μένει παντού ένοικος του Τίποτα, σ' έναν κόσμο που δεν είναι ούτε σπίτι ούτε καταφύγιο.