Τότε
Τότε δεν ήξερα
πόσο ύστερα
μετά από κάθε ακριβώς
περίσσευε.
Τώρα γνωρίζω:
Όσο κρατάει μια ζωή.
Λίγο πιο λίγο.
Αυτό το λίγο,
πόσο θέριεψε
πόσους έθρεψε!
Αυτό το ελάχιστο
του έρωτα
παρόν...
Όπως όλοι οι δρόμοι των Βερσαλλιών, έτσι κι η οδός Δεξαμενών είναι έρημη και σιωπηρή από το πρωί. Όταν σουρούπωσε, οι πόρτες έκλεισαν, τα παραπετάσματα έπεσαν και δεν έβλεπε κανείς, σε αυτόν τον πλατύ δρόμο, ο οποίος οριζόταν από τα εφόλκια της βασιλικής άμαξας και μερικών άλλων που επιστρατεύονταν ..
Βαθιά στο βάσανο ενεδρεύουν σεισμοί
Όλη αυτή η προσπάθεια για ύψη και τελικά
μας έκανε προσωπική υπόθεση ο κατήφορος.
Κανένα περιθώριο.
Η εποχή
τέτοια ληστεία που
δε μας απέμεινε μια αγκαλιά.
Κι η δυστυχία ακόμα τα τσεκούρια της.
Κι ακόμα το χώμα νικά τα φτερά.
Μα δεν έχουμε άλλη προοπτική απ’ τ..
Μη σε ξεγελάνε τα χωρατά μας, είναι ο τρόπος μας να ξορκίσουμε τον φόβο μας, μου είπε, πίνοντας μονοκοπανιά το πιοτό της εξομολόγησης. Όλοι το φοβούνται τούτο το μέρος. Γι’ αυτό δεν έρχεται κανείς να δουλέψει εδώ. Θαρρείς πως δεν έχουνε ανάγκη το μεροκάματο; Το ’χουν και το παραέχουν. Μα ο φόβος... ..
Η Άρτεμις είναι νέα, ευαίσθητη και παρορμητική. Κουβαλώντας ανάγκες και πεποιθήσεις που τις νομίζει για δικές της, αφήνεται να την σαγηνεύσει και να την αιχμαλωτίσει η γοητεία ενός άντρα. Ο κεραυνοβόλος έρωτας. Έρχεται όμως πρόσωπο με πρόσωπο με τις ανύπαρκτες «αλήθειες» που διαφεντεύουν τη ζωή των ..
Ο ουροβόρος σε σκιάζειΜα κι εσύ δεν είδες πως αιώνες τρώγοντας την ουρά τουΛειάναν κι έλιωσανΤα αιχμηρά του δόντιαΚαι πλέον πληγιάζειΤην ουρά τουΜε τη γλώσσαΜόνον...
«Στρέφεται δυτικά, προς την είσοδο του δωματίου, και με ρωτάει τρεις φορές: «Ἀποτάσση τῷ σῶμα; Καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ; Καί πάση τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ; Καί πᾶσι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ; Καί πάση τῇ πομπῇ αὐτοῦ;»«Αποτάσσομαι» λέω τρεις φορές τονίζοντας τις συλλαβές. Ήταν σαν μια τεντωμένη, τρομοκρατημένη χ..
Το ποτήρι ξεχείλισε για τον Τζέιμς Στόουν. «Ορκίζομαι», είπε, και κοίταξε ολόγυρα απελπισμένος, «ορκίζομαι ότι όλα αυτά φτάνουν για να σε κάνουν να θες να πουλήσεις την ψυχή σου στον Διάβολο! Κι εγώ θα την πουλούσα ευχαρίστως, για δυο δεκάρες!»..
Η Βουτιά είναι μια συλλογή στιγμών όπου κάθε ποίημα αποτελεί μία ιστορία. Η εσωτερική κατάδυση παρουσιάζεται με όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις όπου η σύγκρουση, η αυτοαναίρεση και ο σαρκασμός γίνονται μπαλάκι του τένις. Αυτή η βουτιά δεν χρειάζεται ειδικό εξοπλισμό, απλά διαβάζεις τις λέξεις και ύσ..
Μια σκοτεινή παραβολή της εξουσίας και των απρόσωπων μηχανισμών της, ένα αλληγορικό παραμύθι για τη διττή φύση του ανθρώπου ή κάτι συνθετότερο; Ο φύλακας του τάφου είναι το μοναδικό θεατρικό έργο του Κάφκα, γραμμένο το 1916, άγνωστο σχεδόν και άπαιχτο στην Ελλάδα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλ..
Δεν υπάρχει κάποιος εξαναγκασμός στην ποίηση του Χιανούσι, παρά μια φυσική διαδικασία ανάμεσα στην εικόνα και τη φράση. Μας εισάγει εγκάρδια στο σπίτι του ποιητή, σαν κάποιο οικείο του πρόσωπο, στις παλιές φωτογραφίες του, στους ήχους που διεισδύουν απ’ τα παράθυρα. Ο Χιανούσι υπήρξε ένας «εργάτης» ..
Kasbah, φρούριο, ψηλά τείχη χωρίς ανοίγματα, σημείο άμυνας. Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται ως τέτοιο είναι απροσπέλαστος. Φαινομενικά μια ερωτική απογοήτευση οδηγεί σε μια απόφαση φυγής από την Αθήνα. Ο εσωτερικός μονόλογος τρέφει το Kasbah. Αυτό που αναπάντεχα σπάει τον φαύλο κύκλο είναι η σύνδεσ..
Πολλές/οί δικαίως θα αναρωτηθούν γιατί μόνο ποιήτριες και όχι ποιητές. Δεν πρόκειται για συνειδητή επιλογή. Εκτίμηση μεγάλη τρέφω –πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;– για τους ποιητές μας αλλά με ελάχιστους συνδέομαι προσωπικά. Έτσι, απευθύνθηκα σε όσες ποιήτριες γνωρίζω –τύχη αγαθή– καλύτερα. Όσο για..
Με το μαύρο κεφάλι γερμένο μπροστάβρίσκεται αυτή η μεσήλικη ωραία γυναίκα, γονυπετής, και ένας Χριστός ψυχομαχώνταςαπ’ το άτεγκτο ξύλο του την κοιτά με συμπόνια. Στα μάτια της το φορτίο μιας λύπης απέραντης, στα σπλάχνα το βάροςτου τέκνου που είναι να γεννηθεί, στου ματωμένου λευκού Χριστού τα πόδια..
Σε ανύποπτο χρόνο το καλοκαίρι του 2021, άκουσα ένα δημοτικό τραγούδι που έμελλε να γίνει η εμμονή των επόμενων μηνών. Όπως ήταν φυσικό ακόλουθο, αναζήτησα την ιστορία του και έμαθα ότι είναι παραλλαγή δημοτικού τραγουδιού της Λευκάδας, για να υπενθυμίζει πάντοτε στο διάβα των χρόνων τη γενναιότητα ..
Αυτή την ώρα του καλοκαιριού την ονομάζεις αναμονή παρότι επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο, χρόνια τώρα.Παρότι σε κάθε παραμύθι ή ιστορία επιστρέφει ο θάνατος, που δεν ζει μόνο με χαλάσματα.Υπάρχει ένα βαθύ κόκκινο, βαθύτερο από το αίμα στην κορφή μιας επίγειας επιθυμίας.Το βλέπω και από αγάπη για ..
Οι λέξεις θέλουν να ταξιδεύουν. Βουτούν στη θάλασσα ή στον ουρανό, μπαίνουν στα βαγόνια του τρένου και στα λεωφορεία της γραμμής.Οι λέξεις δεν κλείνονται στα συρτάρια της ψυχής. Δραπετεύουν μία μία ή όλες μαζί και φτιάχνουν το δικό τους κόσμο, έξω, στην ελευθερία. Βγαίνουν από την δική σου ψυχή και ..